Benim Hikayem

Bir gün, bir şekilde bunlar sona erdiğinde, jeanler, spor ayakkabılar, hızlıca şöyle bir toplanmış saçlar, az veya hiç olmayan makyaj ile sade bir kadın… Şirketin sunduklarından yoksun ama özgürlüğün ve nice zamandır kaçırdıklarının tadını çıkarmakta…
Bir süre sonra içinde kıpırtılar başlıyor tabii ki. Ne de olsa alışmış çalışmaya. Bu kadar özgürlük yeter, üretmeye dönme zamanı geldi. Geldi de, en son nerede kalmıştık? Nereden başlamalı?

Tanıdık geliyor mu bütün bunlar?

Ben tam da böyle bir noktada, ne yapmak istemediğimi çok net bildiğim ve yapmak istediğimi hayata geçirmek için desteğe ihtiyaç duyduğum bir dönemde “YenidenBiz” ile karşılaştım.

Yola çıkış amaçları, yaklaşımları, planları ile bana ilham verdiler.

Klasik 9:00-18:00, pazartesi-cuma rutininin dışındaki alternatif çalışma modellerinden bahseden bu ekip, işe dönüş yolculuğunda istediğim tarzda bir desteği sunmaya hazır donanımları ile beni müthiş heyecanlandırdı.
Ve ben de üzerime düşeni, gönlümden geçeni, iç rahatlığıyla yaptım.

Hem kendime hem de sevdiklerime zaman ayırabilmemi sağlayan hayalimdeki işe koyuldum. Günler yine yoğun, ama keyifli ve üretken geçiyor…

15 yıl finans alanında çok iyi firmalarda, önemli pozisyonlarda severek çalışmış olsam da, iş dünyasında tekrar rol almaya karar verdiğimde klasik tam zamanlı çalışma yerine artık farklı bir iş modeliyle daha mutlu olacağımı anladım.

YenidenBiz’in desteğiyle karşıma çıkan bir iş fırsatıyla da aradığımı buldum. Hem kendime vakit ayırabileceğim hem de iş dünyasında tekrar aktif olabileceğim dönemsel çalışma modeli bana çok daha uygundu. Proje bazlı çalışarak tecrübemi ve bilgimi daha iyi kullandığımı ve başarılı sonuçlar çıkardığımı gördüm. Geçmiş kariyerim finans ve muhasebe olsa da danışmanlık yaptığım firmalara ayrıca satın alma, software implementasyonu, iş güvenliği ve sağlığı konularında da tecrübelerimi aktarıyorum. Böylece firmalar daha kısa sürede, daha az maliyetle bu konularda çözüme ulaşıyorlar. Yenideniz’de tanıştığım pek çok kadının ara verdikten sonra dönemsel projelerle tekrar iş hayatına dönmek istediklerini gördüm. Türkiye’de yeni yeni kabul gören, YenidenBiz’in işe dönüş yolunda desteklediği proje bazlı çalışma şeklinin ben de arkasında duruyorum.

İşe dönmeme gibi bir düşünce bana son derece uzak iken, evden işe uçma zamanı geldiğinde uçamadım, sendeledim. Ara çözümler bulmaya çalıştım. Yarı zamanlı çalışayım, çalıştığım kadar maaş alayım, başka bir pozisyona geçeyim.

Her ne kadar istese de, o zamanki patronum bana daha az maaş vermeye kıyamadı. Başka bir pozisyon uygun göremedi. Kısaca kafasında farklı bir konumlama yapamadı. Beni ayrılmamam yönünde ikna etmeye çalıştı. Onu da ben yapamadım. Bebeğime kim bakacaktı?

Sonunda iş hayatına gözyaşları içerisinde ara verdim. Fakat sonra ne oldu?

Bebeğimle bir sene baş başa, doya doya geçirdikten sonra, bu birliktelik bana yetmemeye başladı. Bir wellness şirketiyle çalışmaya başladım. Kendi işim gibi bir iş sistemiydi. Beni tekrar sosyal yaşama soktu. Yepyeni insanlarla tanıştım.  Fakat bir süre sonra sistemin bana uymadığını fark ettim. İki sene sonunda konudan uzaklaştım.

Bu esnada her zaman yazı yazmaktan hoşlanan bir kişi olarak, bir blog kurmaya karar verdim. Bir gece hem ismini, hem içeriğini belirlediğim 0 km.Bızdıklar’ı (www.sifirkilometrebizdiklar.com) kurdum.

Bir süre sonra, bir anne-çocuk dergisinden köşe yazarlığı teklifi geldi. Ardından bir başka anne-çocuk dergisi bunu takip etti. Derken mezun olduğum okulun dergisi “Bizim için de yaz,” dedi.

Bu arada kitabevlerinde ücretsiz okuma saatleri düzenliyor, çocuklar için çeşitli mekânlarda eğitici etkinlikler planlıyordum.

Bir süre sonra Edukids firması “Hikâyeli yapboz yapmak istiyoruz. Birlikte yapalım mı?” dedi. Hikâye kitapçığı ve altı parçadan oluşan hikâyeli yapbozu birlikte yaptık. İnanılmaz keyifli bir çalışmaydı.

Bunun ardından tek bir kitap projesiyle gittiğim Artemis Çocuk Yayınevi, benden altı kitaplık bir seri istedi. Ve işte Burcu ve Berk ile Serisi doğmuş oldu. Şu anda sayıları on ikiyi bulmuş olan bu kitaplar sayesinde pek çok etkinliğe
katılıyor, yerli ve yabancı fuarlarda yer alıyor, yurtdışında kitaplarımın kütüphanelere yerleşimine tanık oluyorum. Üstelik etkinlik için gittiğim okullarda birbirinden kıymetli öğretmenlerle tanışıyor, çocukların o yaratıcı dünyasına dâhil oluyorum. ”

Bu bana ne öğretti?

Bir insanın her koşulda üretebileceğini öğretti.

Bazen insanın aklında olmayanı denemesi ve tekrar denemesinin kendisinin bile beklemediği keşiflerle sonuçlanabileceğini öğretti.

Eğitimli, iyi bir şeyler yapmak isteyen, kendine ve başkalarına faydalı olmak isteyen her bireyin mutlaka yapacak bir şey bulabileceğini öğretti.

Çocuk büyütmek hiç de kolay değil. Çok özveri gerektiriyor. Ama bunu çocuklar istemiyor. Biz karar veriyoruz. İşte o yüzden, biz kadınların kendilerini mutlu edecek, doyuma ulaşacakları başka bir şeyler de yapmaları gerekiyor.

Hayat sürprizlerle dolu. Bakalım bir sonraki adım sizleri nereye götürecek…

Uluslararası İlişkiler Bölümü  öğrencilik yıllarında başlayan iş serüveninde  yolunu pazarlama uzerinden kurgulayıp farklı sektor ve firmalarda 20 yılı aşkın deneyim, birikim, öğrenim.

ETİ’de Ürün Müdürlüğü  sırasında evlilik; Hürriyet Gazetesi Pazarlama Müdürlüğü zamanında  kızımı kucağıma almam ve iş hayatıyla paralel büyütmeye çalışmam…Sony’de Stratejik Pazarlama Müdürlüğü sırasında “veli” olmanın da gururunu yaşamam…Sonrasında STAR TV ile medyanın televizyon tarafı ve ardından proje bazlı çalışmalar derken 8 yıl aradan sonra bana “anne” seslenişinin ikincil hazzı…Hem de doğuma 2 gün kala bile uluslararası bir tıp kongresinin koordinasyonunu yaparak…

İkinci çocukla beraber ne olduysa (belki de yaştandır bilemedim) “vicdan” ağır bastı ve bir dönemi evde geçirdim. 7/24 calışma temposuna alışık bir metabolizma ile “ev”de olup “boş” duramamak arasında mini projeler alıp,  blogum Pazarlama Bülbülü’nün çalışmalarına da başladım. Aynı dönemlerde, Hürriyet İK’da “danışmanlık şirketleri ve firmalar ara veren annelerden kaçıyorlar” haberini okuyunca “algı”daki vehametin bilincine vardım. Süper Anne sendromu gibi gerçek ama bir o kadar da yapay…

Bir kadının tüm sosyal rollerin üstesinden geleceği inancım ve “eğitimli beyin”lerin sadece evde olmalarına karşı inadımla yumuşak geçiş ile haftanın 3 günü  Simit Sarayı Genel Müdürlüğü’nde Pazarlama Danışmanı olarak yeniden kurumsal hayata geri döndüm.

Eş zamanlı Yenidenbiz’i tanıyınca Hürriyet İK’daki haber gözlerimde, yapmak istediklerim fikrimde, pozitif ayrımcılığım aklımda canlandı. Bu ekipte bir şekilde tuzum olsun, farklı nice deneyim ve birikimler ile yalnız olmadığımı hissedip ruhum doysun diye soluğu toplantılarda almaya başladım. “Networking” deyip geçmemek gerektiğini, birikimlerin ve duruşun önemini, çalışkanlığın ve özgün düşünmenin farkını, içimizdeki “girişimci ruhu” beslemenin gerekliliğini, “anne” olarak başarıların daha coşkun kutlandığını ve hepsinden ötesi “cesaret”in derin gücünü öğrendim, içselleştirmeye yöneldim.

Şimdilerde Penguen Dergisi’nin ve bağlı bulunduğu GETTO Basın’ın Genel Müdürlüğü’nü yürütüyorum. Bu yolda, Yenidenbiz’de tanıştığım Berra beni destekliyor, Ece blogumu boş bırakmayayım diye elimden tutuyor, Göknil sosyal rol bunalımlarımda her konuda çözüm arkadaşım oldu bile

Yenidenbiz’ce, Yenidenbiz’i çok seviyor, Yenidenbiz’de hep olmak istiyor, Yenidenbiz’den çooook başarı hikayesi çıkaracağımıza inanıyorum.

Eğer “anne”leri istemeyen şirket ve markalar hala varsa da onlara tek bir sözüm var: Biz X kuşağı temsilcileri ve Y ve Z kuşağı anneleri olarak evde 3 kuşağı idare edebiliyoruz. Sizler iş hayatında bu kadar bocalarken işe bu kadınların eli değse neler değişir, düşündünüz mü?